پایان نامه رابطه عملکرد خانوادگی و تکانشگری با اختلال خوردن دانشجویان

بر طبق راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی اختلال های خوردن از طریق آشفتگی شدید در رفتارهای خوردن و آشفتگی در درک شکل و وزن بدن مشخص می شوند، این اختلال ها بیشتر در سنین نوجوانی و اوایل جوانی روی می دهند. مسائل کاهش ارادی وزن و پیامدهای مربوط به آن به قرون وسطی باز می گردد. اما نخستین توصیف بالینی بر مبنای نشانه های اجتناب از غذا، لاغری مفرط، قطع قاعدگی و فزون کنشی را در سال 1694، پزشک انگلیسی به نام مورتن ارائه داد.

مورتن ضمن آنکه این اختلال را دارای مبنای عصب شناختی می دانست. اما تاثیر عوامل روانشناختی در پیدایش آن را نیز پذیرفته بود. در سال 1874، گول اصطلاح بی اشتهایی عصبی را به قلمرو پزشکی وارد کرد. این پزشک بیماری خاصی را توصیف کرد که اغلب در زنان جوان بروز می کرد و بر اساس لاغری مفرط مشخص می شد و این اختلال را آشکارا به عنوان یه اختلال روانی در نظر گرفت. مطالعه درباره اختلال خوردن به عنوان یکی از اختلال های عصبی روانی و همراه با بیشترین مرگ و میر و تلفات اهمیت بالایی دارد. در طی دهه های اخیر با رشد زیاد این اختلال مواجه هستیم بر اساس چهارمین مجموعه تشخیصی آماری انجمن روان پزشکی آمریکا اختلال های خوردن به سه دسته مجزای بی اشتهایی، پرخوری و اختلال خوردن تصریح نشده تقسیم می شود.

بیان مسئله

با توجه به اینکه میزان تکانشگری مولفه های مرتبط با آن در میان مبتلایان به اختلال خوردن به میزان قابل توجهی بالاست و تاریخچه ویژه عظیمی در زمینه فاکتورهای مستعد کننده خانوادگی در اختلالات خوردن موجود است. در واقع برای سالها اختلالات خوردن در تحقیقات به عنوان آسیبی که از واحد خانوادگی آغاز می شد، مد نظر قرار گرفت. بیش از یک سوم بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی اظهار داشته اند که کژکاری خانواده عاملی بوده که در ایجاد اختلال خوردن آنها مشارکت داشته است. در پایان نامه حاضر تصمیم داریم رابطه اختلال خوردن با تکانشگری و عملکرد خانوادگی را بررسی کنیم و همچنین به بررسی میزان شیوع اختلال خوردن در میان دانشجویان دختر و پسر بپردازیم و تفاوت های جنسیتی در میزان ابتلا به اختلال خوردن را بررسی کنیم.

اختلال خوردن

اختلال خوردن بر حسب آشفتگی شدید در رفتار خوردن مشخص می شود. این اختلال مشتمل بر دو تشخیص بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی است. بی اشتهایی عصبی بر حسب خودداری از حفظ کمترین وزن بهنجار بدن مشخص می شود. پرخوری عصبی بر حسب دوره های مکرر خوردن با ولع و به دنبال آن رفتارهای جبرانی نامناسب مانند استفراغ عمدی، مصرف نابجای داروهای ملین یا سایر داروها، روزه داری یا ورزش مفرط مشخص می شود. آشفتگی در درک شکل و وزن بدن ویژگی اصلی بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی است.

تعاریف نظری و عملیاتی متغیرها

تعریف نظری اختلال خوردن

اختلال خوردن، نوعی اختلال در نحوه غذا خوردن است که از حالت طبیعی خارج شده است. مثلا اگر فرد از خوردن غذای کافی امتناع می کند، یا بیش از اندازه غذا می خورد، یا پس از مصرف غذا اقدام به مصرف مسهل می کند، یا عمدا استفراغ می کند و یا ترکیبی از اختلالات فوق را داشته باشد، به اختلال خوردن مبتلا شده است.

اختلال خوردن، شامل افکار و رفتارهای کنترل نشده ای است که الگوهای بیمار گونه ی غذا خوردن را القا می کنند. زنان و مردانی که به این اختلال دچارند، تصور غیر واقعی و تحریف شده ای از بدن خود دارند. مثلا این افراد همیشه فکر می کنند که بیش از حد چاق هستند.

تعریف عملیاتی اختلال خوردن: منظور از اختلال خوردن نمره ای است که فرد در پرسشنامه اختلالات خوردن فریبورن به دست می آورد.

عملکرد خانوادگی

تعریف نظری عملکرد خانوادگی: منظور از عملکرد خانوادگی نقش ها و وظایف اعضای خانواده در قبال اعضای دیگر می باشد. به عبارت دیگر عملکرد خانواده عبارت است از تحقق تکالیف خانواده که توسط اعضا وزیر مجموعه های آن صورت می گیرد.

تعریف عملیاتی عملکرد خانوادگی: منظور عملی از عملکرد خانوادگی مجموعه وظایفی است که توسط ابزار سنجش خانواده (FAD) مورد سنجش وارزیابی قرار می گیرد.

تکانشگری

تعریف نظری تکانشگری

تکانشگری شامل رفتار انسان بدون تفکر کافی ، عمل غریزه بدون توسل به ایگو و عملکرد سریع ذهن بدون دور اندیشی وذهن هوشیار می باشد.

تعریف عملیاتی تکانشگری

مجموعه عملی از تکانشگری مجموعه رفتار هایی است که از طریق ابزار سنجش بارات سنجیده می شود.

تکانشگری ترجمه لغت impulsivity یا impulsiveness است. نمی توان تکانشگری را با یک کلمه یا با یک جمله توضیح داد. برای ارایه توضیحی هرچه دقیق تر، باید چهار جنبه رفتار انسان را در نظر گرفت، جنبه هایی که هر یک از آنها مکمل سه جنبه دیگر است:

عجله داشتن (اورژانس). منظور از عجله داشتن، ناتوانی در ممانعت از واکنش غالب یا خودکار است، مخصوصاً در موقعیت های هیجانی مثبت یا منفی، هر چند ممکن است فرد، بعداً، پشیمان شود.

عدم دوراندیشی. ناتوانی در پیش بینی پیامدهای مثبت یا منفی یک عمل.

عدم پشتکار. دشواری در تمرکز حواس روی تکالیف، و ناراحت شدن یا پرت شدن دایمی حواس، به علت افکار یا خاطرات مزاحم و ناخواسته.

جستجوی دایمی و غیر ارادی احساسات مختلف جدید یا هیجان انگیز.