پایان نامه بررسی رابطه سبك های مختلف عشق با معناداری زندگی ،صمیمیت و گذشت در زندگی در بین  افراد متأهل

چكیده تحقیق

هدف از انجام این پژوهش،بررسی رابطه سبك های مختلف عشق با معناداری زندگی ،صمیمیت و گذشت در زندگی در بین  افراد متأهل بود .این تحقیق از نوع همبستگی است كه رابطه بین متغیرهای فوق الذكر را بررسی می كند و جامعه آماری آن را افراد متأهل شهر اردبیل تشكیل داده اند و نمونه نیز شامل 100 نفر به روش تصادفی از بین زوجین انتخاب شدند .برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبك های عشق هندریك ،شاخص ارزشمندی باتیستا و آلموند ،پرسشنامه صمیمیت  واكر و تامپسون و پرسشنامه گذشت والكر و گارسوخ استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری همبستگی و رگرسیون به روش ورود استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد كه بین سبك های مختلف عشق و صمیمیت رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. ( 197/0r= ،000/0p=).یعنی سبك های مختلف عشق می تواند صمیمیت بین زوجین را پیش بینی كند.همچنین بین سبك های مختلف عشق و معناداری زندگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. (105/0 r=،011/0p=).یعنی سبك های مختلف عشق می تواند معناداری زندگی را پیش بینی كند.و دیگر اینكه بین سبك های مختلف عشق و گذشت در زوجین رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. (184/0r=،000/0p=).یعنی سبك های مختلف عشق می تواند گذشت در بین زوجین را پیش بینی كند.به طور خلاصه ،سبك های مختلف عشق از بین متغیرهای یاد شده صمیمیت را بهتر می تواند پیش بینی كند.

واژه های كلیدی:سبك های مختلف عشق،معناداری زندگی،صمیمیت،گذشت

فصل اول

كلیات

مقدمه

رایج ترین دلیل ازدواج عشق است. برای اینکه عشق به وجود آید باید دو نفر باشد که به رشته ی محبت یکدیگر بپیوندند نیرویی که زن و مرد را به همه ارتباط می دهد، الفت یا محبت است. با آفرینش انسان عشق نیز آفریده شد. عشق بین زوجین چیزی است که علاوه بر آرامش دو طرف بر دیگر افراد خانواده هم تاثیر مثبتی دارد (رحیمی- عرفان منش، 1385). کپهارت (1967) از هزار دانشجوی مجرد سوال کرد، آیا حاضرید با کسی ازدواج کنید که تمام خصوصیات مطلوب و مورد نظر شما را داشته باشد، اما عاشق او نباشید؟ 65 درصد مردان و 24 درصد زنان گفتند هرگز حاضر به ازدواج با چنین شخصی نمی باشند. وقتی همین سوال را از مردان و زنانی که فردی را به عنوان نامزد انتخاب کرده بودند پرسیدند، دریافتند که 80 تا 90 درصد حاضر به ازدواج با چنین شخصی نمی باشند. استرنبرگ  (1986) از کسانی است که راجع به عشق نظریه پردازی کرده است وی براساس یک پژوهش دریافت عشق یک حالت روانشناختی است که دارای سه بعد صمیمیت، شوریدگی و تصمیم-تعهد است. صمیمیت  که به عنوان یک فرایند مهم در توسعه روابط عاشقانه شناخته شده است، در تغییر کارکرد اولیه ازدواج که شامل عشق ومحبت و صمیمیت بین زن وشوهر است نقش اساسی داشته است. (برگروهانا، 1999) صمیمیت در روابط دیرپای عاشقانه با توجه به سطح تعهد و نزدیکی عاطفی، شناختی و فیزیکی که فرد در رابطه متقابل خود با شریکش تجربه می کند تعیین می شوند صمیمیت به صورت الگوی رفتاری بسیار مهمی مهفوم سازی شده، که دارای جنبه های عاطفی- هیجانی و اجتماعی نیرومند است و بر پایه پذیرش (تجربه مثبت همسویی و برابری)، رضایت خاطر (تجربه مثبت مشارکت)، و عشق شکل می گیرد (تن هاتن ، 2007). روانشناسان، صمیمت را توانایی برقراری ارتباط (بدون کنترل) با دیگری و بیان عواطف (بدون بازداری) تعریف می کنند و آن را حق مسلم و از حالات طبیعی انسان می دانند. (برگرفته از بلوم ، 2006). استرنبرگ (1986، برگرفته از برانون  2002) در مدل سه وجهی خود از عشق، صمیمیت را احساس نزدیکی با دیگری می داند و معتقد است که مشارکت عادلانه در زندگی خانوادگی، صمیمیت را به دنبال خواهد داشت. مک کلوگ و همکاران (1998) تلاش کردند در پژوهش خود، مشخص کنند که چگونه گذشت  به وسیله ی متغیرهای سطح رابطه مانند رضایت، تعهد، صمیمیت پیش بینی می شود. نتایج نشان داد که صمیمیتِ رابطه ایِِ پیش از آسیب از طریق ممکن ساختن عذرخواهی و سپس همدلی، گذشت کردن را تسهیل کرد. گذشت عبارتست از مهار کردن یا ممانعت از هیجانات کینه توزانه از طریق تجربه هیجانات قوی، مثبت، و مبتنی بر محبت در هنگام یادآوری خطای شخص دیگر. هیجانات مثبت مبتنی بر محبت می تواند همدلی، همدردی، ترحم، ابراز عشق خالصانه یا حتی عش رمانتیک نسبت به فرد خطاکار باشد. انس با خدا، گذشت در زندگی، صبر و بردباری، گشاده رویی و خوش خلقی و نظایر اینها از نتایج و فواید ارزشمند عشق  هستند که می توانند به زندگی آدمی آرامش توأم با معنا بخشیده و او را از پوچی و بی هدفی نجات بخشند.

برخی از مولفان، ادعا نموده اند که وجود و احساس معنا در زندگی مانند کلیدی است که می تواند قفل و گره مشکلات زندگی را باز نماید تا افراد کنش های مثبتی انجام دهند. برخی روان شناسان مانند آلئورت (1954)، فرانکل (1972)، و مازلو (1962) وجود معنا در زندگی، را به عنوان مهمترین عامل موثر بر کنش های روان شناختی مثبت می دانند.

هدف مطالعه، حاضر بررسی رابطه بین سبکهای مختلف عشق با صمیمیت، گذشت و معناداری زندگی در بین زوجین می باشد تا تعیین شود که رابطه ای معنادار بین این  متغیرها با هم و نیز با سبک های مختلف عشق در بین افراد وجود دارد یا نه.